Sintesia:
Aztertutako artikulu honek, ikerketa ezberdinetatik lortutako hainbat ebidentzien inguruan eztabaidatu eta argudiatzen du. Bertan, garrantzia hartzen du hezkuntza sistemak izan ditzakeen zailtasunak. Izan ere, informazio eta komunikazio teknologiak (TIC), ikasketa eta ezagutza teknologiak (TAC) bihurtu nahi dituzte. Azkeneko prozesua zaildu egiten da ikasgelak betetzen dituzten ikasleek teknologia eran jaioak direlako, hau da, teknologiak erraztasunez erabiltzeko gai dira. Beraz, TIC-etatik TAC-etara pasatzeko ezinbestekoa da irakasleen oinarrizko formakuntza goitik behera eraldatzea.
Bost hitz gakoak:
Bi galdera:
- Zure ustez TIC-etatik TAC-etara pasatzea, prozesu ezinbestekoa da etorkizunari begira? Aurrerapauso bat da metodologiari dagokionez?
- Gaur egungo egoera eta daukagun pentsamendua ikusita, irakaslearia prestatuta ikusten duzu TAC-ak erabiltzen hasteko? Zergatik? Zer aldaketa egingo zenituzke?
Laburpena:
Gaur egun TIC-ak
pil-pilean egondako gaia izan da, izan ere gobernuak hezkuntzan horiek
bultzatzen saiatzen ari dira. TIC-etatik Tac-etara igarotzea da hain zuzen ere
helburua, komunikazio eta informazio tresnak ikaskuntzarako prestatzea eta
erabiltzea.
Hala
ere, testuinguruak hau guztiz zailtzen du. Gizartearen (orokorrean)
pentsamenduak dago. Honen arabera, irakasleak ezagutzen transmisoreak dira,
dena jakin behar dute gero ikasleei irakatsi ahal izateko eta ikas-irakaste
prozesua norabide bakarrekoa dela pentsatzen da, hau da ikasleak dira ikasten
dutenak eta irakasleak berriz, irakasten dutenak. Baina, irakasleek ezin dute
ikasi prozesuan zehar? Eta ikasleek? Hau ere kontuan hartzeko puntua da, izan
ere gaur egungo ikasleak askotan irakasleak baino adituagoak dira teknologia
berrietan, horietan murgilduta bizi baitira. Hau hezkuntzari buruz daukagun
kontzepzio tradizionalak sortua izaten da.
Orokorrean,
nahiz eta emaitzak oso ziurrak ez izan, (zabalegiak izateagatik, ikerketarik ez
egoteagatik…), TIC-ek hezkuntzari onurak ekarri dizkiote hezkuntzari: ikasleen
edukien barnerapenean laguntzen dute, ikaskuntzarekiko jarrera positiboagoa
dute, parte-hartzeko gaitasunaren hobekuntza izaten dute, etab. Baina oraindik
bide luzea dago TIC-en erabilera orokortzen denera arte, eta gainera, hurrengo
pausorik garrantzitsuena gertatzeko (TIC-etatik TAC-etara pasatzea, hain zuzen
ere) aldaketa sakona beharrezkoa da. Alde batetik, umeen parte hartzea eta
autoria kotuan hartu beharko lirateke klasean, eta besteei ezagutza aportatu
diezaiekeen ente moduan hartu beharko genituzke. Beste alde batetik, irakasleek
IKT-ei buruzko formakuntza beharko lukete, hauek era egokian (eta ez ezagutzen
transmisore huts moduan) erabil ditzaten eta azkenik, hezkuntza sistema
berrikustea ere garrantzitsua izango litzateke, hori baita klasean gertatzen
denaren oinarria edo ardatza. Gaur egun TIC-ak
pil-pilean egondako gaia izan da, izan ere gobernuak hezkuntzan horiek
bultzatzen saiatzen ari dira. TIC-etatik Tac-etara igarotzea da hain zuzen ere
helburua, komunikazio eta informazio tresnak ikaskuntzarako prestatzea eta
erabiltzea.
http://www.imagui.com/a/dibujo-sobre-informatica-irepGKko9
Hala
ere, testuinguruak hau guztiz zailtzen du. Gizartearen (orokorrean)
pentsamenduak dago. Honen arabera, irakasleak ezagutzen transmisoreak dira,
dena jakin behar dute gero ikasleei irakatsi ahal izateko eta ikas-irakaste
prozesua norabide bakarrekoa dela pentsatzen da, hau da ikasleak dira ikasten
dutenak eta irakasleak berriz, irakasten dutenak. Baina, irakasleek ezin dute
ikasi prozesuan zehar? Eta ikasleek? Hau ere kontuan hartzeko puntua da, izan
ere gaur egungo ikasleak askotan irakasleak baino adituagoak dira teknologia
berrietan, horietan murgilduta bizi baitira. Hori hezkuntzari buruz daukagun
kontzepzio tradizionalak sortua izaten da.
Orokorrean,
nahiz eta emaitzak oso ziurrak ez izan, (zabalegiak izateagatik, ikerketarik ez
egoteagatik…), TIC-ek hezkuntzari onurak ekarri dizkiote hezkuntzari: ikasleen
edukien barnerapenean laguntzen dute, ikaskuntzarekiko jarrera positiboagoa
dute, parte-hartzeko gaitasunaren hobekuntza izaten dute, etab. Baina oraindik
bide luzea dago TIC-en erabilera orokortzen denera arte, eta gainera, hurrengo
pausorik garrantzitsuena gertatzeko (TIC-etatik TAC-etara pasatzea, hain zuzen
ere) aldaketa sakona beharrezkoa da. Alde batetik, umeen parte hartzea eta
autoria kotuan hartu beharko lirateke klasean, eta besteei ezagutza aportatu
diezaiekeen ente moduan hartu beharko genituzke. Beste alde batetik, irakasleek
IKT-ei buruzko formakuntza beharko lukete, hauek era egokian (eta ez ezagutzen
transmisore huts moduan) erabil ditzaten eta azkenik, hezkuntza sistema
berrikustea ere garrantzitsua izango litzateke, hori baita klasean gertatzen
denaren oinarria edo ardatza.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina